Εγινε πλούσιος από την πολιτική και ήταν και υπέρμαχος της διαφάνειας...

Το εκλογικό γραφείο του κ. Μαντέλη το 2.000 στην Πανεπιστημίου ΦΩΤΟ EUROKINISSI

Τωρα που έχουν παραγραφεί τα αδικήματα, ομολόγησε ότι πήρε μίζες από τη Siemens. Μέχρι όμως να ομολογήσει, ο Αναστάσιος Μαντέλης δήλωνε αθώος και υπέρμαχος της διαφάνειας. Την δεύτερη ιδιότητά του μάλιστα την είχε σίγουρα

προτάξει στο βιογραφικό που είχε στείλει στον Μιχάλη Χριστοφοράκο για να τον προσλάβει!

Ο κ. Μαντέλης, δηλώνει εδώ και χρόνια τόπο διαμονής του το μακρινό Αζερμπαϊτζαν, στο οποίο επέστρεψε μάλιστα αμέσως μετά την χθεσινή του κατάθεση.

Από εκεί ταξιδεύει συχνά σε χώρες του πρώην ανατολικού μπλόκ όπου παρέχει τις υπηρεσίες του ως ανεξάρτητος σύμβουλος.

Ο κ.Μαντέλης, πρώην υπουργός Μεταφορών και ο άνθρωπος που υπέγραφε για λογαριασμό του ελληνικού δημοσίου συμβάσεις εκατομμυρίων με την Siemens, δεν δίστασε το 2004 στις 2 Ιουνίου, δυο μήνες μετά τις εκλογές, να στείλει βιογραφικό του στο γραφείο του Μιχάλη Χριστοφοράκου για να προσφέρει τις υπηρεσίες του εργαζόμενος στη Siemens!

Οι προσπάθειές του, δυστυχώς για εκείνον, δεν είχαν αποτέλεσμα.

'Ενα σύντομο βιογραφικό

Το 1981 εκλέγεται στην Κεφαλλονιά με το ΠΑΣΟΚ. Το 1985 διορίζεται Πρόεδρος του ΟΣΕ και των ΕΛΤΑ. Το 1993 διορίζεται γ.γ. του υπουργείου Βιομηχανίας, υπουργός τότε ο Κώστας Σημίτης.
Το 1996 επενεκλέγεται βουλευτής Επικρατείας. Το 1997 αναλαμβάνει υπουργός Μεταφορών και Επικοινωνιών. Το 2004 αποτυγχάνει να επανεκλεγεί βουλευτής με το ΠΑΣΟΚ και αποχωρεί πλούσιος από την πολιτική.

Όταν έγινε γνωστό το σκάνδαλο με τα μαύρα ταμεία της Siemens και το ένα εκατομμύριο μάρκα που παραδέχθηκε ο Θ.Τσουκάτος ότι πήγαν στα ταμεία του ΠΑΣΟΚ, ενεπλάκη και το όνομα του Τάσου Μαντέλη.

Τότε ο κ. Μαντέλης με ανακοινώσεις και άρθρα του δήλωνε βροντερά πώς είναι αθώος. Σύμφωνα με ανακοίνωσή του στις 27/05/2008 δήλωνε:

«Προσωπικά ουδεμία σχέση ή ανάμιξη είχα με τις δραστηριότητες της Siemens και ιδιαίτερα τις παράνομες, που αποκαλύφθηκαν πρόσφατα», αναφέρει σε ανακοίνωσή του ο πρώην υπουργός του ΠαΣοΚ, Τάσος Μαντέλης προσθέτοντας ότι είναι στη διάθεση του εισαγγελέα που διενεργεί τη σχετική εξέταση για οποιαδήποτε εξήγηση.

Επίσης, τότε ανέφερε ότι ενέκρινε την προγραμματική σύμβαση που είχε συνάψει ο ΟΤΕ με τη Ζίμενς με βάση το φάκελο και στοιχεία που τέθηκαν υπόψιν του, από τα οποία, όπως υποστηρίζει, προέκυπτε ότι είχαν διασφαλιστεί τα συμφέροντα του ΟΤΕ.

Σύμφωνα με το πόθεν έσχες του Τάσου Μαντέλη ο πρώην υπουργός που έπαιρνε μίζες από τη Siemens αλλά μέχρι και χτες δήλωνε σε όλους τους τόνους ότι είναι αθώος, φαίνεται πως έχει δεκάδες ακίνητα σε Αθήνα και Κεφαλλονιά. Σύμφωνα με αυτή τη δήλωση ο κ. Μαντέλης φαίνεται να έχει περί τα 16 ακίνητα, σπίτια και οικόπεδα στην Αθήνα και 10 ακίνητα στην Κεφαλλονιά. Σύνολο 26 ακίνητα στην Ελλάδα, αριθμός τεράστιος, ο οποίος πλέον δικαιολογείται απόλυτα.
Τα περισσότερα μάλιστα τα απέκτησε όταν ήταν υπουργός!

Η υποκριτική στάση του Τάσου Μαντέλη τον ακολουθούσε σε όλο του τον πολιτικό βίο, καθώς το 2003 σε άρθρο του στην εφημερίδα Ελευθεροτυπία, τασσόταν υπέρ της δήλωσης για τις χρηματιστηριακές και οικονομικές δραστηριότητες των πολιτικών και μάλιστα ζητούσε επιτακτικά ότι αυτές οι δηλώσεις θα πρέπει να δίνονται στη δημοσιότητα για να τις ελέγχει ο κάθε πολίτης.

Παρακάτω είναι το άρθρο του κ. Μαντέλη το 2003 περί διαφάνειας

“Δεν θεωρώ προσβλητική την υποβολή δήλωσης για τις χρηματιστηριακές ή οικονομικές δραστηριότητες. Αντίθετα πιστεύω πως όποιος έτυχε της εμπιστοσύνης του ελληνικού λαού είναι υποχρεωμένος ανά πάσα στιγμή να λογοδοτεί προς αυτόν. Απλά δεν θεωρώ αρκετή την υποβολή αυτής της δήλωσης. Χρειάζεται να υπάρχει και δημοσιοποίηση της. Για να γνωρίζει ο πολίτης ότι στη μεγάλη... του πλειοψηφία ο πολιτικός κόσμος της χώρας είναι ακέραιος.

Δεν μου αρκεί το ότι μία αρμόδια κατά τα άλλα επιτροπή θα εξετάσει την δήλωση μου. Θέλω την εξέταση αυτή να μπορεί να την κάνει οποιοσδήποτε πολίτης το επιθυμεί. . Η σχέση εμπιστοσύνης εντολέα-πολίτη προς εντολοδόχο-πολιτικό, που αποτελεί το υπόβαθρο της δημοκρατικής λειτουργίας δεν θεμελιώνεται μέσω επιτροπών. Ο πολίτης πρέπει ο ίδιος να γνωρίζει, ο ίδιος να κρίνει, ο ίδιος να επιλέγει.

Όλοι μιλάμε για διαφάνεια. Ζητάμε τη διαφάνεια. Ορκιζόμαστε στο όνομα της διαφάνειας. Όμως η διαφάνεια μόνο με ένα μέτρο εξασφαλίζεται. Τη δημοσιότητα. Παντού, σε όλο τον κόσμο, ο αγώνας ενάντια στη διαφθορά είναι ταυτισμένος με τον αγώνα για δημοσιότητα. Πόσες παρανομίες, ανηθικότητες και αναξιοπρέπειες θα είχαν αποφευχθεί αν ο δράστης τους γνώριζε ότι θα αποκαλυφθούν στα μάτια της οικογένειας του, των γειτόνων του, των συνανθρώπων του.

Η δήλωση που θα υποβάλλω είναι απόρρητη. Όπως απόρρητη είναι και η δήλωση του «πόθεν έσχες». Όπως απόρρητη είναι κάθε τραπεζική ή χρηματιστηριακή συναλλαγή. Όμως διαφάνεια και οικονομικά απόρρητα είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Και το κυριότερο, είναι δύο αντίθετα πράγματα. Η διαφάνεια προϋποθέτει δημοσιότητα, τα οικονομικά απόρρητα προϋποθέτουν μυστικότητα.

Τα κάθε λογής οικονομικά απόρρητα, χρηματιστηριακό, φορολογικό, τραπεζικό, είναι μία επινόηση της σύγχρονης οικονομικής πραγματικότητας.. Για τα απόρρητα αυτά δεν έγινε κανένας κοινωνικός αγώνας. Σε καμία χάρτα ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν περιελήφθησαν ποτέ. Κανένα συνδικάτο δεν απέργησε γι’ αυτά και κανένα πολιτικό κόμμα δεν τα προέβαλε στην ιδεολογική του προμετωπίδα. Ενώ τα ανθρώπινα δικαιώματα παραβιάζονται σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου, τα οικονομικά απόρρητα φυλάσσονται ως κόρη οφθαλμού.

Ακόμη και ο αρχικός λόγος της καθιέρωσης τους, από το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα, ανάγεται στην ηθελημένη έλλειψη διαφάνειας. Για παράδειγμα, το τραπεζικό απόρρητο προήλθε από τη τακτική των ελβετικών τραπεζών που συνέλεγαν καταθέσεις από όλο τον κόσμο και από οποιαδήποτε αιτία. Το χρηματιστηριακό απόρρητο καθιερώθηκε για να πολλαπλασιασθούν οι χρηματιστηριακές συναλλαγές με την είσοδο κεφαλαίων που δεν μπορούσαν να διατεθούν αλλού.

Για κάποιους μπορεί αυτά να έχουν τη δικαιολογία τους και συνειδητά να θεσπίζονται. Ως μία αναγκαιότητα της οικονομικής ζωής μπορεί να μην ανατρέπονται ή να μη πρέπει να ανατραπούν. Όμως τα πράγματα είναι διαφορετικά για όσους εκλέγονται για να υπηρετούν το γενικό συμφέρον όλων των πολιτών. Ο πολιτικός, ανεξάρτητα αν είναι υπουργός, βουλευτής, νομάρχης ή δήμαρχος, αν ανήκει στο ένα ή στο άλλο κόμμα, αν πιστεύει στη μία ή στην άλλη ιδεολογία, πρέπει να κατανοήσει ότι δεν μπορεί χωρίς κόστος να κρατά για τον εαυτό του και τη διαφάνεια και τα οικονομικά απόρρητα. Πρέπει να επιλέξει ένα από τα δύο.

Προσωπικά πιστεύω ότι το δημόσιο συμφέρον της διαφάνειας των οικονομικών δραστηριοτήτων ενός πολιτικού είναι υπέρτερο του δικαιώματος των οικονομικών απορρήτων του. Αυτό πρέπει να επιλέξει.

Είναι ευκαιρία για μία τομή, που ανυψώνει τη σχέση με τον πολίτη. Κατάργηση των οικονομικών απορρήτων για όλους τους εκλεγόμενους σε όλα τα επίπεδα με τη ψήφο του ελληνικού λαού. Οι φορολογικές τους δηλώσεις και η περιουσιακή τους κατάσταση να είναι στη διάθεση του κάθε ενδιαφερόμενου, συνοδευόμενες από τις ρητές υπεύθυνες διαβεβαιώσεις τους. Ότι δεν έχουν άλλα εισοδήματα και άλλα περιουσιακά στοιχεία εκτός από αυτά που δηλώνουν. Ότι δεν έχουν άλλους τραπεζικούς λογαριασμούς, εκτός από αυτούς που δηλώνουν. Και ότι δεν έχουν καμία off-shore εταιρεία.

Έτσι, απλά και κατανοητά. Για να μπορούν να υλοποιηθούν, να ελεγχθούν και να έχουν τις πολιτικές τους συνέπειες. Το κυριότερο δε για να μπορεί ο πολίτης να κρίνει τους εντολοδόχους του.

www.newsit.gr