Η νίκη Σαμαρά (που κανονικά, βάση προσέλευσης κόσμου, είναι μεγάλη νίκη της ίδιας της Ν.Δ) είναι η κατα κάποιο τρόπο μία απάντηση του απλού Νέοδημοκράτη στην αίσθηση ότι η εξουσία είναι θέμα οικογενειακής υπόθεσης. Για την ακρίβεια έτσι ξεκίνησε, αρχικά, η ανοδική πορεία του. Μεταλλάχτηκε όμως σε κάτι με πραγματική δυναμική και ουσία που συσπείρωσε και έδωσε ελπίδα σε εκατοντάδες χιλιάδες (και κυρίως νέους και ενεργούς) φίλους του κόμματος. Έδωσε ελπίδα ο Αντώνης για πολλούς νεοδημοκράτες. Μέχρι εκεί όμως, ακόμα τουλάχιστον…Οι εσωκομματικοί αντίπαλοί του τον κατηγορούν ακόμα για το όποιο παρελθόν του. Το ότι ήταν ένα παρελθόν ‘της ρήξης’, δε του έκανε απαραίτητα όμως κακό, όπως αποδεικνύεται τελικά. Ακόμα και οι δύσπιστοι ψηφοφόροι αρχίζουν και βλέπουν με καλό μάτι την εκλογή του και αυτό το εισπράττει κάποιος εύκολα με μία βόλτα στο διαδίκτυο… Μή το ψάχνετε…Ακόμα και ο συμπαθέστατος Άρης Σπηλιωτόπουλος δε μπορούσε να κρατήσει την ορμή του κόσμου στη ΄Β Αθηνών, στην εκλογική περιφέρεια που όλοι (πλην Παναγιωτόπουλου) οι βουλευτές (εκλεγμένοι και αυτοί πριν λίγο καιρό από τον ίδιο αυτό λαό) υποστήριξαν φανερά τη Ντόρα. Μεγάλη και ανεπανάληπτη υπόθεση (υπό όλες αυτές τις συνθήκες) να τυχαίνει τέτοιας αποδοχής ο νέος πρόεδρος του κόμματος. Σε προηγούμενες αναρτήσεις μας είχαμε εξηγήσει όλο αυτό το ρεύμα Σαμαρά. Δε θα επανέλθουμε. Θα ευχηθούμε απλά καλή επιτυχία στο δύσκολο αγώνα του νέου προέδρου, που θέλει να ξαναχτίσει τις δομές της παράταξης, αποφεύγοντας (ελπίζουμε) τις υπερβολές μιας μικρής μερίδας ακραίων οπαδών (αν είναι δυνατόν κάποιοι να πιστεύουν ότι το κόμμα έγινε πιο δεξιό- Η ΝΔ είναι, ήταν και θα παραμείνει ένας μεγάλος ευρωπαϊκός, σύγχρονος Κεντροδεξιός χώρος), να ακουμπήσει τον απλό πολίτη, να μη γίνει άλλος ένας περαστικός της εξουσίας. Όπως δήλωσε πρόσφατα και ο ίδιος σε τηλεοπτική του συνέντευξη, δεν δέχεται ότι η κοινωνική ευασθησία είναι προνόμιο των πιο αριστερών πολιτικών παρατάξεων... Για τη Ντόρα τώρα. Ένα μεγάλο μπράβο για τον τρόπο που υποδέχτηκε το απότελεσμα. Το λέγαμε και από παλιά. Είναι άδικη η ταύτισή της με τα όποια ‘άσχημα’ του Κων/νου Μητσοτάκη. Το θέμα ‘οικογενειοκρατίας’ απασχολεί εδώ και καιρό τη κοινωνία- καλώς ή κακώς η Ντόρα έπρεπε να πολεμήσει και αυτό. Η Μπακογιάννη το λέμε και το ξαναλέμε…έχει τη δικιά της σχολή. Ίσως να αδίκησε επικοινωνιακά τον εαυτό της με την επιχειρηματολογία της, όσον αφορά το πολιτικό παρελθόν του Σαμαρά. Η παραδοσιακή της επίσης στήριξη από κλασσικά παλαιοκομματικά στελέχη δεν τις έκανε απαραίτητα καλό. Ο ρόλος της μέσα στη Νέα Δημοκρατία του Σαμαρά μπορεί και πρέπει να είναι ισχυρός και πρωταγωνιστικός. Ο κόσμος (στη πλειοψηφία του) πάντα την έβλεπε θετικά. Είναι αγωνίστρια και είναι τιμή για τη Νεα Δημοκρατία που έχει μία τέτοια γυναίκα μέσα στη παράταξή της. Ας κοιτάξει μπροστά. Άλλωστε, ήδη με τις πρώτες τις δηλώσεις μετά την ήττα, κέρδισε τη συμπάθεια πολλών που δε τη ψήφισαν. Να μείνει κοντά στον απλό νεοδημοκράτη ψηφοφόρο και να δείξει ότι έχει παρόν και μέλλον μέσα στη παράταξη. Δεν είναι δυνατόν να βγαίνουν κάποιοι πολιτικοί υποστηρικτές της και να δηλώνουν ότι ήταν λάθος που δέχτηκε την εκλογή από τη βάση! ΄Αλλοι πάλι φίλοι της υποστηρίζουν ότι δεν ανέβασε αρκετά τους πολιτικούς τόνους. Τι έπρεπε να κάνει δηλαδή; Να χάσει τη πολιτική της αξιοπρέπεια; Το ρεύμα Σαμαρά ήταν τέτοιο που δεν υπήρχε γυρισμός. Όσο πιο γρήγορα το δεχτείς , τόσο πιο χρήσιμος μπορείς να είσαι στη πραταξή σου. Άλλωστε το περιβόητο άνοιγμα στο μεσαίο χώρο (λίγο ή πολύ) η ΝΔ το χρειάζεται και πάντα θα το χρειάζεται αν θέλει να έχει τον πρωταγωνιστικό ρόλο στη διακυβέρνηση της χώρας. Ξαναλέμε, αυτοσκοπός δεν είναι η εξουσία. Σκοπός είναι να συμμετέχεις ενεργά σε αυτή, για τη πρόοδο και ανάπτυξη της χώρας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου