ΟΜΙΛΙΑ ΒΟΥΛΕΥΤΗ ΣΑΜΟΥ ΣΤΗΝ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ

Πυθαγόρας Χ. Βαρδίκος

Βουλευτής Ν. Σάμου - ΠΑ.ΣΟ.Κ.

Αθήνα, 6 Οκτωβρίου 2010

 ΟΜΙΛΙΑ ΒΟΥΛΕΥΤΗ ΣΑΜΟΥ

ΠΥΘΑΓΟΡΑ Χ. ΒΑΡΔΙΚΟΥ

ΣΤΗΝ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ
KATA ΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΕΠΙ ΤΗΣ ΑΡΧΗΣ ΤΟΥ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ:

«Χρηματοδότηση Περιβαλλοντικών Παρεμβάσεων,

Πράσινο Ταμείο, Κύρωση Δασικών Χαρτών και άλλες διατάξεις»

Αναμφισβήτητα το νομοσχέδιο που συζητάμε είναι προς τη σωστή κατεύθυνση. Είναι το νομοσχέδιο που εισάγει το Πράσινο Ταμείο και τους Δασικούς Χάρτες.

Το Πράσινο Ταμείο αντικαθιστά το ΕΤΕΡΠΣ. Του διορθώνει πολλές ατέλειες.

Δεν θα ξαναδούμε εργολάβους, να βρίσκουν Κοινοτάρχες, Δημάρχους και Νομάρχες και να τους προτείνουν να τους αναθέτουν απευθείας έργα που θα φροντίσουν οι εργολάβοι να χρηματοδοτηθούν από το ΕΤΕΡΠΣ.

Είχα συμβάλει να εξαρθρωθεί ένα τέτοιο κύκλωμα, το 1996, ως Νομάρχης. Το Πράσινο Ταμείο, είναι σαφώς περισσότερο διαφανές στη λειτουργία του και στη διαχείρισή του. Δεν θα έλεγα όμως ότι είναι και περισσότερο δημοκρατικό.

Και στο ΕΤΕΡΠΣ ο Υπουργός είχε τον κυρίαρχο ρόλο και στο Πράσινο Ταμείο. Θετικό βέβαια το ότι δεχτήκατε τον Πρόεδρο να τον ορίζει η Βουλή. Θα έπρεπε όμως να έχουν κάποιο λόγο και το Συλλογικό όργανο των Δημάρχων, δεν ξέρω αν θα λέγεται ΚΕΔΕ -η ΚΕΔΚΕ μας τελειώνει- και το Συλλογικό όργανο των Περιφερειαρχών. Δεν ξέρω αν θα λέγεται ΕΠΑΕ μια που επίσης η ΕΝΑΕ μας τελειώνει. Θα έπρεπε. Αυτούς άλλωστε αφορά άμεσα ο νόμο που συζητάμε και αύριο θα ψηφίσουμε.

Για τα δάση, χρόνια τώρα, νομοθετεί η Βουλή με το μυαλό στην Αττική και στις περιαστικές περιοχές. Νομοθετεί αυστηρά, με την αυστηρότητα αυτή να εξαντλείται, όμως, όχι στην Αττική και στις περιαστικές περιοχές, αλλά στην υπόλοιπη Ελλάδα.

Είναι λάθος, το έχω πει πολλές φορές, θα το πώ και τώρα, η οριζόντια αντιμετώπιση της προστασίας των δασών.

Τα δάση της Αττικής και των περιαστικών περιοχών κινδυνεύουν από δόμηση. Η αυστηρή δασική νομοθεσία όμως εδώ δεν προστάτευσε αποτελεσματικά. Καμιά φορά και καθόλου.

Τα δάση, στα νησιά μου, στη Σάμο και την Ικαρία, κινδυνεύουν από αμπέλια, από ελιές και κάποιες φορές και από καμιά κατσίκα. Εδώ, η δασική νομοθεσία προστατεύει αποτελεσματικά.

Κυρίως στη Σάμο, οι δασικοί θα έπρεπε να υποδεικνύουν στους λίγους ακόμα αγρότες πού θα κόβουν πεύκα για να βάζουν αμπέλια. Δεν υπάρχει καλύτερη πυροπροστασία από το αμπέλι. Δυστυχώς, εμποδίζουν αυτούς που θέλουν να φυτέψουν αμπέλια, για να καίγονται πιο εύκολα τα πεύκα, στο όνομα της προστασίας τους!

 Δεν είμαι ούτε καταπατητής, ούτε οικοπεδοφάγος. Έχω ισχυρή οικολογική συνείδηση και είμαι χρόνια εθελοντής πυροσβέστης με ταυτότητα. Αλλά έχω άποψη και εμπειρίες πάνω στο θέμα και τις καταθέτω.

Σήμερα, εποχή των δορυφόρων του GOOGLΕ EARTH, επιμένουμε στις αεροφωτογραφίες και μάλιστα του 1945. Ευτυχώς που στην εποχή του Κολοκοτρώνη δεν πετούσαν αεροπλάνα.

Γιατί, -επιτρέψτε μου την υπερβολή- αυτό το ανεδαφικό, το φασιστικό «άπαξ δάσος, για πάντα δάσος;»

Μέχρι τη δεκαετία του 1960, χιλιάδες αγρότες είχαν τα καλύβια τους, τα πηγάδια τους, τις καλλιέργειές τους και τα δάση δίπλα. Αυτοί τα προστάτευαν και δεν είχαμε τότε καταστροφικές πυρκαγιές. Η φτώχεια  και το μετεμφυλιακό κράτος τους έστειλαν στην Αθήνα, στη Γερμανία, στην Αυστραλία. Τα χωράφια εγκαταλείφθηκαν. Σε λίγα χρόνια δάσωσαν. Η γη μας είναι καρπερή. Έχει αυτή την ευλογία. Μια ευλογία που όμως, 40, 50 χρόνια μετά έγινε κατάρα.

Αυτοί που τότε έφυγαν σε μεγάλη ηλικία σήμερα, αν ζουν, ή τα παιδιά τους, γυρίζουν πίσω, βρίσκουν τα χωράφια τους με πεύκα, και τη νομοθεσία να τους λέει: «έξω, τώρα έγινε δάσος».

Κύριε Υπουργέ, στην κατάρτιση των χαρτών βάζετε μια σωστή και σχετικά γρήγορη διαδικασία. Στο άρθρο 20 λέτε πως μετά την κύρωση δεν επιτρέπεται αναμόρφωση εκτός εάν υπάρχει αμετάκλητη δικαστικά η απόφαση ή ακόμα αν, υπάρχει μια περιοχή που εντωμεταξύ δασώθηκε. Ας προστατεύσουμε αυτό που έχουμε κι ας αφήσουμε στην άκρη το επιπλέον. Αυτά και άλλα πολλά μας οδηγούν σε καταστάσεις παράνοιας. Ακόμα και χωράφια με ελιές πενήντα ετών θεωρούνται δάσος και αντιμετωπίζονται ανάλογα.

Στο άρθρο 24, σημαδιακός ο αριθμός για το περιβάλλον, στις περιοχές που πρόκειται να ενταχθούν σε δασικό χάρτη, αλλά βρίσκονται εντός οικισμών, που όμως δεν έχουν οριοθετηθεί με εγκεκριμένα σχέδια πόλης ή με ΠΔ του 1979, του 1981 και του 1985, αναστέλλεται για δύο, που μπορεί να γίνουν και τρία χρόνια, η διαδικασία.

Ακολουθεί μια σωστή διαδικασία του οικείου ΟΤΑ που δικαιολογεί αν βέβαια μπορεί την αλλαγή χρήσης κυρίως όταν αυτή προέρχεται από διοικητικές πράξεις που δεν ανακλήθηκαν ή ακυρώθηκαν, και στη συνέχει ο Υπουργός προχωρεί σε πολεοδόμηση.

Πόσο πιο ευνοϊκό το ήθελε το άρθρο 24 η ΝΔ και το καταψηφίζει και ζητά ονομαστική ψηφοφορία; Είναι χειρότερο ίσως από τη σημερινή αντιμετώπιση μιας όμως σαφώς χειρότερης νομοθετικής πραγματικότητας. Το ότι είναι σε νάρκωση δεν σημαίνει ότι δεν θα μπορεί να ξυπνήσει. Τις περιπτώσεις αυτές σωστά τις αντιμετωπίζουμε. Στρουθοκαμηλίζουμε όμως σε άλλες παρόμοιες στην ουσία περιπτώσεις.

Έχω στο νομό μου ολόκληρα χωριά με πάνω από 1600 σπίτια που δεν μπορεί να αντιμετωπίσει το άρθρο 24. Τι θα γίνει; Θα τα κατεδαφίσουμε;

Μερικά είναι από το 1700. Δεν νοιάζεται γι’ αυτά βέβαια η ΝΔ.

Τελειώνω με ένα επίσης σωστό σημείο, στην παράγραφο 3 του άρθρου 30. Πολλοί ΟΤΑ, σ’ εμάς ο Μαραθόκαμπος, έχουν σε εξέλιξη ΣΧΟΟΑΠ. Ανησυχούσαν γιατί ο Καλλικράτης θα ακύρωνε ό,τι υπήρχε, και θα έπρεπε να αρχίσουν από την αρχή και μάλιστα στα όρια του νέου μεγάλου δήμου. Έχει προσωπική γνώση ο Υπουργός.

Κύριε Υπουργέ, απλουστεύετε και επιταχύνετε τις διαδικασίες κατάθεσης και κύρωσης των δασικών χαρτών. Αντικαθίσταται το ΕΤΕΡΠΕΣ με κάτι καλύτερο. Και τα δύο θετικά.

Είχα την ελπίδα πως αυτό το νομοσχέδιο θα το ψηφίζαμε όλοι.

Δεν πειράζει. Θα το ψηφίσουμε εμείς.