Μια άποψη για την φωτιά....

Από MIO DIO

ΤΙΣ ΠΤΑΙΕΙ;

 

«Τις πταίει;»,δηλ.«Ποιός φταίει;».αυτή τη φράση είχε χρησιμοποιήσει ο Χ.Τρικούπης στη δημοσίευση του στην εφημερίδα «Καιροί» το 1874 κατηγορώντας τον βασιλιά Γεώργιο για την πολιτική κρίση που περνούσε τότε το έθνος! Από τότε λίγα πράγματα έχουν αλλάξει και το κείμενο αυτό είναι ακόμα και σήμερα επίκαιρο όσο ποτέ άλλοτε!

Δανείστηκα αυτή τη φράση, όχι γιατί είμαι κάποιος φαντασμένος που θεωρεί τον εαυτό του ισάξιο ή και ανώτερο πνευματικά από τον «εμπνευστή της»,απλά είναι, κατά τη γνώμη μου, μια λακωνική φράση, που μέσα της περικλείει όλο το νόημα της λειτουργίας της ανθρώπινης «νοήμων» κοινωνίας!

«Τις πταίει» λοιπόν για τις τραγικές στιγμές που έζησε ο τόπος  μας τις 2 τελευταίες μέρες εξαιτίας των πυρκαγιών;

Είναι γεγονός πως σε κάθε πράξη υπάρχει πάντα ο αυτόχειρας αλλά και ο ηθικός αυτουργός!

Οι αυτόχειρες στη συγκεκριμένη περίπτωση συνελήφθησαν και ελπίζω να λογοδοτήσουν για τις πράξεις τους, αν και τα «νομικά τερτίπια» που υπάρχουν υπέρ αυτών είναι πολλά και είμαι σχεδόν σίγουρος πως θα τη γλιτώσουν με ένα «τσουχτερό» χρηματικό πρόστιμο και φυλάκιση λίγων μηνών.!

Στο κείμενο αυτό δε θα εξετάσω ποιος είναι ο ηθικός αυτουργός που οδήγησε αυτούς τους τρεις σε αυτή τη πράξη.γράφω αυτό το κείμενο μόνο και μόνο, σε μια προσπάθεια «αποκάλυψης» του ηθικού αυτουργού που με τις πράξεις του είχε ως αποτέλεσμα την πλήρη καταστροφή μιας δασικής έκτασης περίπου 10.000 στρεμμάτων.

Κάποιοι μπορεί να θεωρήσουν ως ηθικό αυτουργό τη ξηρασία, άλλοι το δυνατό βοριά, κάποιοι ίσως θεωρήσουν ως κύριο υπαίτιο της εξάπλωσης της πυρκαγιάς το ίδιο το δάσος που με την άναρχη επέκταση του είχε μετατραπεί κυριολεκτικά σε μια δύσβατη ζούγκλα!

Προσωπικά πιστεύω πως δεν υπάρχει άλλος ηθικός αυτουργός εκτός από την ίδια τη πολιτεία και τους εκάστοτε «τοπικούς άρχοντες».

Ας αναλογιστούμε όλοι τι θα συνέβαινε άραγε εάν η «πολιτεία» μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές του 2000 είχε μεριμνήσει ώστε να «θωρακίσει» έναν από τους τελευταίους πνεύμονες πρασίνου του νησιού;

Θα επεκτείνονταν άραγε τόσο πολύ η φωτιά εάν ακόμα και στη πιο δύσβατη περιοχή υπήρχαν δρόμοι οι οποίοι θα λειτουργούσαν και ως ζώνες πυρασφάλειας;

Εάν οι υπάρχοντες δρόμοι ήτο 2- 3 μέτρα φαρδύτεροι θα δημιουργούνταν άραγε αυτό «το κυκλοφοριακό αλαλούμ» που είχε ως αποτέλεσμα τη στέρηση πολύτιμου χρόνου για την εμπόδιση της εξάπλωσης της πυρκαγιάς;

Είναι να αναρωτιέται κανείς πιο θα ήταν το αποτέλεσμα εάν η ίδια η πολιτεία όχι μόνο επέτρεπε αλλά και υποχρέωνε τους ιδιοκτήτες ελαιοδέντρων να καθαρίζουν το χωράφι τους πέρα από τα 6 μέτρα , δημιουργώντας έτσι μια φυσική ζώνη πυρασφάλειας.

«Ότι γίνεται δε ξεγίνεται»,έλεγε η γιαγιά μου και είχε απόλυτο δίκιο.το θέμα είναι τι κάνουμε μετά για να το αποτρέψουμε να ξανασυμβεί!

Θεωρώ πως αυτή τη στιγμή μας δίνεται μια «τεράστια ευκαιρία» να δημιουργήσουμε ένα «καινούριο δάσος» εντελώς πυρο-προστατευμένο το οποίο θα μπορούν να χαίρονται τα παιδιά και τα εγγόνια μας.!

Πως θα γίνει αυτό; Αν και δεν είμαι ειδικός οι πρώτες σκέψεις που μου έρχονται στο μυαλό είναι η δημιουργία ζωνών πυρασφάλειας με τους 2 απλούς τρόπους.με τη διάνοιξη νέων δρόμων και τη δημιουργία νοητών τετράγωνων γύρω από δασικές εκτάσεις, και όπου δεν είναι δυνατόν αυτό λόγω μορφολογίας εδάφους ή μη απαλλοτρίωσης χωραφιών λόγω αντίδρασης ιδιοκτητών, μπορεί  να γίνει δενδροφύτευση φυτών που από τη φύση τους δημιουργούν «συνθήκες πυρασφάλειας».τέτοια είναι οι χαρουπιές, οι συκές κ.α.! Να σημειώσω δε, πως αυτά τα φυτά μπορούν να καταστούν απολύτως χρήσιμα και για παραγωγικούς τομείς όπως η κτηνοτροφία και η μελισσοκομία!

Ας μη γελιόμαστε λύσεις υπάρχουν πολλές.αυτό που χρειάζεται ο τόπος είναι πολιτική βούληση και τόλμη! Και επειδή πλησιάζουν και εκλογές και όπως είναι ευρέως γνωστό κάθε προεκλογική περίοδο επικρατεί  αυτό το κλίμα «γαλαντομίας» παροχών, ευκαιρία είναι να πιέσουμε όλοι λίγο πολύ τη κατάσταση προς όφελος μας!

 

Περί συντονισμού: Επειδή πολλά ακούστηκαν αυτές τις μέρες περί «τέλειου συντονισμού» της πυροσβεστικής υπηρεσίας, θα σας πω τη προσωπική μου άποψη που ως εθελοντής έζησα από πρώτο χέρι!

Πρώτα από όλα διαπίστωσα ότι υπάρχουν πυροσβέστες «2 ταχυτήτων»:Αυτοί που αγαπούν το δάσος και τη δουλειά τους και που με πραγματική αυτοθυσία δίνουν το καλύτερο εαυτό τους και αυτοί που το πιθανότερο είναι ότι κατατάχθηκαν στο πυροσβεστικό σώμα για χαβαλέ..!

Η μεγαλύτερη συμβολή των τελευταίων που εύκολα μπορεί να τους ξεχωρίσει κάποιος, εκτός από το να κουβαλούν νερό στους εθελοντές για τη κατάσβεση της πυρκαγιάς, ήταν να φροντίσουν να μολύνουν επαρκώς το ήδη επιβαρυμένο περιβάλλον με αποτσίγαρα, πλαστικά μπουκάλια και πλαστικά ποτηράκια του φραπέ!

Όσο για τον εξοπλισμό των πυροσβεστικών οχημάτων..εκτός από το νερό μερικές καλές και άλλες όχι(τρύπιες) μάνικες, δεν υπήρχαν ούτε φτυάρια, ούτε τσουγκράνες αλλά ούτε και αλυσοπρίονα-το τελευταίο είναι ουτοπικό-,αντικείμενα πολύ χρήσιμα για την αντιμετώπιση της πυρκαγιάς!

Όσο για τους χάρτες με τους αγροτικούς δρόμους που έχει και ο τελευταίος τουρίστας... η απουσία τους ήταν εμφανής αφού συχνά οι οδηγοί των οχημάτων ρωτούσαν τους ντόπιους που οδηγεί ο κάθε δρόμος!  

 

Υστ: Εύχομαι με το παραπάνω το κείμενο να προσθέσω ένα μικρό λιθαράκι στη προσπάθεια των λίγων για την αφύπνιση των πολλών!

 

Ευχαριστώ.