Λίγοι στο «Φέουδο», πολλοί στο «φούντο»!..

Του Καθηγητή ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΙΠΕΡΟΠΟΥΛΟΥ

Η οικονομική ύφεση τσουρουφλίζει πια και εμάς τους Έλληνες πού μέχρι πέρυσι είχαμε τις κατηγορηματικές διαβεβαιώσεις του τότε Πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή ότι είμαστε…θωρακισμένοι! Ξαφνικά διαπίστωσε ο κ Καραμανλής ότι πάμε για «φούντο» και «παρέδωσε» την Κυβέρνηση στον πολλά υποσχόμενο κ Παπανδρέου (αχ, Κώστα, Κώστα που θα έλεγε και ο φίλος μου ο Γιάννης Σερβετάς!...) Και το βράδυ της Τρίτης ο κ Παπανδρέου παραδέχτηκε τα οφθαλμοφανή και ανακοίνωσε μέτρα «σοκ» που μάλλον θα έχουν και πιο οδυνηρή συνέχεια!

Η προσωπική μου άποψη, διαποτισμένη με περισσή αφέλεια, είναι ότι για όλα φταίει η καθυστέρηση της πτώσης του Νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού: πιστεύω δηλαδή ότι δύο - τρία χρόνια μετά την πτώση του «Τείχους του Βερολίνου» έπρεπε να είχε οδηγηθεί στο πυρ το εξώτερο και το Καπιταλιστικό σύστημα στην δεδομένη του μορφή.

Από τη στιγμή που δεν έγινε αυτό μας προέκυψαν δυναμικά η απληστία, η καταβαράθρωση της εντιμότητας, η κραυγαλέα απουσία Κρατικών ελέγχων και απαραίτητων παρεμβάσεων, η γιγάντωση της διαφθοράς και η επικράτηση της αδιαφάνειας…

Γιατί;

Το σενάριο, σε υπέρ απλουστευμένη μορφή, ήθελε τους εργαζόμενους στον πρωτογενή τομέα ως «δούλους» στους τσιφλικάδες και τους γαιοκτήμονες Ευρώπης και Αμερικής, ως «χαμάληδες» στον δευτερογενή τομέα και την μεταποίηση. Στη συνέχεια ακούστηκαν φωνές και μας προέκυψε μετά την Γαλλική και την Αμερικανική κυρίαρχα η Ρωσική Επανάσταση και οι εργαζόμενοι σε γεωργία – κτηνοτροφία - φάμπρικες απέκτησαν δικαιώματα, μετουσιώθηκαν σε ανθρώπινα όντα από απλά «θηλαστικά» (ίσως κα…ζώα) και επειδή ο φόβος πάντοτε φυλάει τα….έρμα, τα Συνδικάτα ανδρώθηκαν και «έβγαλαν γλώσσα στις υπερβολές των αφεντικών….» Στην Ευρώπη και την Αμερική η δύναμη των Συνδικαλισμένων όχι μόνο κατόρθωσε να διασφαλίσει για την Εργατική Τάξη δικαιώματα (καμιά φορά και…προνόμια) αλλά αποσόβησε και το φάσμα μιας Σοσιαλιστικής Επανάστασης ιδιαίτερα στην Ευρώπη μετά την ήττα της Γερμανίας του Κάϊζερ και στην Αμερική μετά το μεγάλο Κραχ της Γουώλ Στρητ! Αυτό είναι το υπέρ απλουστευμένο σενάριο που περιέγραφε το σχετικά μακρινό χτες του 19^ου και του 20^ου αιώνα.

Από τα μέσα του 19^ου αιώνα όταν γράφτηκε το Κομμουνιστικό Μανιφέστο μέχρι και την προτελευταία δεκαετία του 20^ου αιώνα σε Ευρώπη και Αμερική η Εργατική Τάξη κατόρθωνε να…ακουμπά τον ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ της οικονομικής ευημερίας εισπράττοντας αξιόλογες αμοιβές για την προσφερόμενη εργασία της εφόσον ήταν ακόμη οικονομική ενεργή και υποσχέσεις για επάρκεια οικονομικών πόρων όταν έμπαινε στο στάδιο της συνταξιοδότησης. Βέβαια πριν μερικές δεκαετίες το προσδόκιμο ζωής (τώρα το διαπίστωσε ο κ Παπανδρέου;) δεν ήταν, όπως σήμερα, μέσου όρου 83 ετών για τις γυναίκες και 78 ετών για τους άνδρες (δηλαδή πολλά χρόνια μετά την συνταξιοδότηση) και για την ευημερία του Καπιταλιστικού Συστήματος Ευρώπης και Αμερικής δεν υπήρχε καμία έξωθεν απειλή….

Όταν τις περασμένες δεκαετίες μας ερχόταν από την Αμερική και την Ιαπωνία οι πρωτότυπες τότε ιδέες με νέα εργασιακά σχήματα που εξέφραζε ο ευρηματικός τίτλος «ελαστικά ωράρια εργασίας» κανείς δεν μπορούσε να φαντασθεί τις εξελίξεις που μας προκύπτουν ραγδαία και ξεπερνώντας τα προσχήματα απογυμνώνουν τον μύθο της «Μεσαίας Τάξης» η οποία στηριζόμενη στα ελαστικά ωράρια υποτίθεται ότι θα μπορούσε να απολαύσει «τον ελεύθερο χρόνο» δημιουργικά, να αναπτύξει καλύτερες διαπροσωπικές σχέσεις με μέλη της οικογένειας, να αποβεί περισσότερο ανταγωνιστική στην παραγωγική διαδικασία.

Ξεκινώντας και πάλι από την Αμερική η ευρεσιτεχνία των «ελαστικών ωραρίων» απασχόλησης μετουσιώθηκε σε έναν απίστευτα διψασμένο για κέρδη και αδηφάγα άπληστο ΔΡΑΚΟΥΛΑ που απομυζεί το αίμα της εργατικής τάξης δικαιώνοντας την πράξη με το πρόσχημα της ανάγκης για αύξηση της ανταγωνιστικότητας μπροστά στην επέλαση του «κίτρινου κινδύνου» που – ΑΚΟΥ και…ΦΡΙΞΕ φίλε μου Διεθνιστή Μαρξιστή, εκπορεύεται από την πατρίδα του Μάο, ανδρώνεται μέσα στα σπλάχνα της Κομμουνιστικής ΚΙΝΑΣ και απειλεί όχι μόνο το οικοδόμημα του Δυτικού Καπιταλισμού (είδωλο του οποίου είναι και το ίδιο) αλλά τις ίδιες του τις ρίζες!..
Άσχετα με τους συμψηφισμούς περί μέγιστης ή ελάχιστης ενοχής για την «Κατάντια» μας και τις αντιπαραθέσεις μεταξύ κορυφαίων στελεχών ΝΔ και ΠΑΣΟΚ σε ραδιοτηλεοπτικά πάνελ και εφημερίδες (ξεχνάμε ότι από το καλοκαίρι του 1974 μέχρι σήμερα για ΟΛΑ μόνο η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ ευθύνονται ΑΠΟΛΥΤΩΣ). Μετά την αποβιομηχάνιση της ελληνικής οικονομίας με τις νέες (;) ρυθμίσεις στα εργασιακά θέματα ίσως ξαναδούμε παιδιά κάτω των δέκα ετών να εισέρχονται στο χώρο εργασίας μία ώρα πριν την ανατολή του ήλιου και να εξέρχονται μία ώρα μετά τη δύση του! Για τους γονείς τους ΔΕΝ θα πω κουβέντα καθώς κάποιοι είναι άνεργοι, άλλοι επιβιώνουν με τα μειωμένα ωράρια και οι υπόλοιποι τρέμουν την ημέρα της οικονομικά «θανατηφόρας» απόλυσης.

Η Φεουδαρχία, με βαρόνους, κόμηδες, δούκες, μαρκησίους, αντεπιτίθεται!

Μήπως οι ισχυροί της παγκόσμιας οικονομίας, που την περασμένη εβδομάδα συναντήθηκα στο περιβόητο Νταβός της Ελβετίας έχουν λησμονήσει τί οδήγησε τους Karl Marx και Friedrich Engels να συνθέσουν και να δημοσιεύσουν 161 χρόνια πριν το ανατρεπτικό κάλεσμα «….εργάτες όλου του κόσμου ενωθείτε, δεν έχετε τίποτε να χάσετε παρά μόνο τις αλυσίδες σας;»

Λέω, μήπως;….