Στις 11 του Νοέμβρη, ώρα 2 μ.μ., κλήθηκε στα γρήγορα η Εθνοσυνέλευση να συζητήσει το νέο τούτο λαϊκό αίτημα και να πάρει σχετική απόφαση.
Η συνεδρίαση έγινε μέσα στον ευρύχωρο ναό του Αγ. Σπυρίδωνα, που ήταν καταστόλιστος από Ελληνικές Σημαίες. Οι Πληρεξούσιοι ήρθαν όλοι εν σώματι. Σε λίγο ήρθαν οι Βουλευτές και πολλοί δημόσιοι υπάλληλοι, ο Πρόξενος της Ελλάδας και ο Μητροπολίτης. Τελευταίος ήρθε ο Σοφούλης μαζί με το γιο του, που κρατούσε ευλαβικά την Ελληνική Σημαία στα χέρια του. Όλοι σηκώθηκαν όρθιοι και χειροκροτούσαν.
’ρχισε η συνεδρίαση. Στην αρχή διαβάστηκε ο κατάλογος των Πληρεξούσιων. Βρέθηκαν τρεις απόντες δικαιολογημένοι. Αμέσως πήρε ύστερα το λόγο ο Πρόεδρος Σοφούλης και είπε :
" Δεν έχετε ανάγκην να σας εξηγήσω τον σκοπόν που σας εκάλεσα με τόσην σπουδήν και βίαν διότι όλοι ανεμένατε με ακράτητον αγωνίαν τη στιγμή αυτή που συγκεντρούνται πόθοι και όνειρα ολοκλήρων αιώνων, τη τρισευλογημένη αυτή στιγμή, που μας αποδίδει την αληθινή ζωή, την αληθινή ελευθερία, την αληθινή ευτυχία.
Γεγονότα μεγάλα, ως αυτό, δεν έχουν ανάγκη να πανηγυρισθούν με λόγια, ομιλούν μόνα των και χύνουν τη πιο μεγάλη και πιο ιερά συγκίνηση που είναι ικανή να δεχθή η ανθρώπινη ψυχή.
Και τίποτε δεν μπορεί να μιλήση ευγλωττότερον και να παραστήση την ιερότητα της στιγμής, όσον η άφωνη αυτή Σημαία που συμβολίζει το μεγαλείον και την ενότητα της φυλής μας. Σημαία που συνοδεύει τώρα η δόξα και ριπίζουν οι πτερυγισμοί της Νίκης. Σημαία που χαρίζεται τας ημέρας αυτάς από τα τετιμημένα χέρια του Διαδόχου την ελευθερίαν και την ανάστασην εις όλο το αλύτρωτον γένος. Σημαία, που από τη στιγμή αυτή, είναι και η επίσημος Σημαία της Σάμου ".
Το παραλήρημα της στιγμής εκείνης δε περιγράφεται. Η μουσική παίζει και οι μαθητές των σχολείων και ο κόσμος ψάλλουν μαζί της τον Εθνικό Ύμνο. Οι καμπάνες των δύο Βαθιών σημαίνουν ακατάπαυτα, τουφεκιές από κάθε λογής τουφέκια, χαιρετούν το ιστορικό και χαρμόσυνο γεγονός. Μερικοί, από τη χαρά τους κλαίνε και άλλοι αλληλοαγκαλιάζονται και φιλιούνται. ’μα ησύχασαν λίγο, ο Δεσπότης, διαβάζοντας μια κατάλληλη ευχή, ευλόγησε τη Σημαία και την ασπάστηκε. Το ίδιο έκαναν και οι Πληρεξούσιοι όλοι. Έπειτα βγήκαν έξω από το ναό και σχημάτισαν μεγαλόπρεπη πομπή για το Μέγαρο.
Εμπρός πήγαινε ένας παπάς κρατώντας ψηλά το Ευαγγέλιο. Ακολουθούσαν ο Δεσπότης και ο Σοφούλης, κρατώντας τη Σημαία από τις τέσσερις γωνίες, τα μέλη Προσωρινής Κυβερνήσεως, που όρισε η Εθνοσυνέλευση στο τέλος της συνεδρίας, οι πληρεξούσιοι και άλλοι επίσημοι. Πολιτοφύλακες, μαθητές και μαθήτριες των μεγάλων τάξεων αποτελούσαν τη τιμητική φρουρά της Σημαίας. Εξαιρετική εικόνα παρουσίαζαν οι μαθήτριες του Παρθεναγωγείου, που ήταν ντυμένες κάτασπρα και κρατούσαν σημαιούλες στα χέρια τους ασπρογάλανες. Κόσμος πολύς περίμενε στην πλατεία του Μεγάρου και στην παραλία, από το γεφυράκι ως την πλατεία του Πυθαγόρα.
Στο μέγαρο ανέβηκαν ο παπάς ο Δεσπότης και ο Σοφούλης. Πρώτος πρόβαλε στον εξώστη ο παπάς με το ευαγγέλιο ψηλά και αμέσως ύστερα από αυτόν, οι δύο άλλοι με τη Σημαία. Στο αντίκρυσμά της, όλη εκείνη η ανθρωποθάλασσα ξέσπασε σε εκδηλώσεις ενθουσιασμού ζωηρότερες από τις πρώτες. Χρειάστηκε προσπάθεια και ώρα πολλή για να γίνει κάποια ησυχία.
Ο Σοφούλης κατέβασε τη Σημαία της Ηγεμονίας, έδεσε την Ελληνική στο σκοινάκι του κονταριού και πολύ συγκινημένος έβγαλε λόγο.
Με τα τελευταία όμορφα λόγια του, ύψωνε σιγά - σιγά τη γαλανόλευκη πάνω στο κοντάρι. Η Μουσική παίζει τον Εθνικό μας ύμνο πρώτα και συνέχεια το εμβατήριο της Σημαίας " Πάντα όπου σ' αντικρύζω .... ". Οι γλυκόφωνοι ψάλτες, που όταν γινόταν ο ασπασμός της Σημαίας μέσα στον ’γ. Σπυρίδωνα έψελναν το " Αξιόν εστίν ώς αληθώς .... " ψάλλουν τώρα την καταβασία της εορτής των Φώτων " Ελευθέρα μέν η φύσις λογίζεται .... ". Και ο κόσμος συνεχίζει τις τουφεκιές, τις κωδωνοκρουσίες και τις διάφορες άλλες θερμότατες εκδηλώσεις.
Η πόλη είναι καταστόλιστη από Ελληνικές Σημαίες που υψώθηκαν σε όλους τους εξώστες την ίδια ώρα που η γαλανόλευκη υψώθηκε στο κοντό του Μέγαρου.
Τέλος έγινε παρέλαση της χωροφυλακής και των Σχολείων και η αξέχαστη τελετή τελείωσε. Τα γλέντια όμως συνεχίστηκαν και το βράδυ στα σπίτια.
Ο Βεγλερής, που από τις 23 του Σεπτέμβρη κατοικούσε σε ένα εξοχικό του Μαλαγαριού, αναχώρησε από τη Σάμο.
Τις αμέσως επόμενες μέρες αναχώρησε για την Αθήνα η Επιτροπεία, που είχε εκλεγεί από την Εθνοσυνέλευση, στη συνεδρία της 11 Νοεμβρίου, με την εντολή να υποβάλει το Ψήφισμα της Ένωσης στον Βασιλέα και στον Πρωθυπουργό. Ο Βενιζέλος με συγκίνηση το παράλαβε. Δήλωσε όμως ότι δεν το αποδέχεται ανεπιφύλακτα για λόγους διεθνείς που επιβάλλουν την αναβολή της αναγνώρισης και κατάληψης της νήσου από το στόλο και στρατό σε ευθετότερο χρόνο. Τούτο έγινε στις 2 του Μάρτη του 1913.
Εδώ κλείνει η περίοδος της Ηγεμονίας της Σάμου, που κράτησε 80 χρόνια ( 1832 - 1912 ).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου