Αν και το μεγαλύτερο ποσοστό του ελληνικού λαού δύσκολα θα εμπιστευθεί ξανά το υπάρχον πολιτικό-κυβερνητικό σύστημα, οφείλουμε να πούμε μερικά πράγματα για το αποτέλεσμα των εθνικών βουλευτικών εκλογών του 2009.
Για το ΠΑΣΟΚ: Αναμφισβήτητα τεράστια νίκη που κανείς δε περίμενε με τόση μεγάλη διαφορά από τη Ν.Δ. Όσο σωστή πρέπει να είναι η διαχείριση μίας ήττας, άλλο τόσο σωστή πρέπει να είναι και αυτή μιας νίκης. Με λίγα λόγια, να μην παρασυρθεί ο Γ.Παπανδρεου από το όλο κλίμα ενθουσιασμού και να μεταδώσει την απαιτούμενη σεμνότητα και στη κομματική του βάση και στελέχωση. Ο κόσμος έδειξε ότι στο έτος 2009 από το 44% μπορεί να σε πάει στο 34% σε πολύ λίγο χρονικό διάστημα. Με τέτοια καυτή πατάτα στα χεριά του δε ξέρω αν υπάρχουν πολλοί που πιστεύουν ότι θα αντέξει, και κυρίως σε θέματα οικονομικής πολιτικής...No money, No honey. Ο κόσμος όμως ελπίζει τη παρούσα στιγμή (και το έδειξε) μόνο σε αυτόν. Προσωπική δικαίωση για τον Γ. Παπανδρέου και μπράβο του. Αν η Ν.Δ δε βρει το πρόσωπο που θα την οδηγήσει στο μεσαίο χώρο ξανά, δύσκολα ο ‘Γιωργάκης’ θα αποχωρήσει από την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ.
Για τη Ν.Δ: Η μεγαλύτερη ήττα στην ιστορία της. Το μοναδικό ίσως όνομα που εγγυάται την ενότητα της παράταξης και ακούει στο όνομα Καραμανλής, αποχώρησε...περήφανα θα λέγαμε εμείς...Το τοπίο χλωμό και σίγουρα πολλά θα κριθούν στον επόμενο μήνα. Είναι η Ντόρα το όνομα που μπορεί να εγγυηθεί την ενότητα? Πολλοί διαφωνούν. Μπορεί ο Αβραμόπουλος ή ο Σαμαράς με το βεβαρημένο για την εκλογική βάση του κόμματος παρελθόν να ηγηθούν προσπάθεια ανασύνταξης του κόμματος; Εδώ θα διαφωνήσουν ακόμα περισσότεροι. Άραγε υπάρχει πρόσωπο έκπληξη; Δύσκολα θα βρεθεί... Η διάσπαση δεν είναι σενάριο επιστημονικής φαντασίας...
Για το ΚΚΕ: Με λύπη μας διαπιστώνουμε ότι είναι το πιο προβλεπόμενο κόμμα στη σύγχρονη μεταπολεμική ιστορία της Ελλάδας. Μηδενική εξέλιξη, ξύλινος ξεπερασμένος λόγος, περισσότερο και από αυτόν των κυβερνόντων. Υπάρχει άραγε κάποιος ανοιχτόμυαλος σε αυτό το κόμμα να το πάρει από το χεράκι και να το οδηγήσει κάπου αλλού ξεφεύγοντας από τα φαντάσματα και τις φοβίες του παρελθόντος? Έχει μέλλον; Έχει σκοπό ύπαρξης; Είναι δυνατόν το ‘Κόμμα των εργαζομένων’ να μένει στο 7-8% για μια ζωή; Περιμένουν κάτι; Ή τελικά είναι ένα χόμπι αντίδρασης κάποιων ανθρώπινων μυαλών σε οτιδήποτε τους προσφέρει ο απέναντι;
Για το ΛΑ.Ο.Σ: Πολλοί το θεωρούν κερδισμένο επειδή έφτασε στο 5%. Διαφωνούμε. Ήταν μετά από αυτό της ΝΔ το δεύτερο χειρότερο αποτέλεσμα. Είναι δυνατόν μετά από μια τέτοια πανωλεθρία του Κώστα Καραμανλή να αποσπάσει μόνο ένα 2%; Ξέρετε ποιο ήταν το μήνυμα για το ΛΑ.Ο.Σ αυτές οι εκλογές; Ότι αυτό το ποσοστό είναι η οροφή του κόμματος για τα επ΄μενα δέκα χρόνια και μόνη ελπίδα για τον Καρατζαφερη είναι η διάσπαση της Νέας Δημοκρατίας. Αν του λεγάτε πριν τις εκλογές ότι η Νέα Δημοκρατία θα έχανε με ποσοστό 34% θα σας απαντούσε (και πολύ δικαιολογημένα) ότι με αυτή τη λογική το δικό του Κόμμα θα ξεπερνούσε το 10%. Και όμως το μόνο που κατάφερε ήταν αυτό το πολύ πολύ φτωχό, για τη συγκεκριμένη πολιτική στιγμή, 5%! Μα κανείς δε πρόσεξε την απογοήτευση στα πρόσωπα των εκπροσώπων του στη τηλεόραση ακόμα και του ίδιου του Γιώργου Καρατζαφερη; Και σίγουρα δεν ήταν για την ήττα του Καραμανλή.
Για το ΣΥΡΙΖΑ: Το ΣΥΡΙΖΑ ήταν μετά το ΠΑΣΟΚ ο μεγάλος νικητής των εκλογών. Ο Αλέξης Τσίπρας κατάφερε μέσα σε λίγους μήνες και ενώ το κόμμα ήταν στα πρόθυρα της διάλυσης να κρατήσει σχεδόν το ποσοστό του 2007, να μπει άνετα στη βουλή και κυρίως να μην επηρεαστεί απο το τρομερό ανέβασμα του αριστερού ΠΑΣΟΚ. Αν δεν είναι αυτό επιτυχία, τί είναι; Ξέρετε τι λέει αυτό το αποτέλεσμα για το ΣΥΡΙΖΑ; Ότι όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου και εκεί που είναι η Νέα Δημοκρατία τώρα βρεθεί το ΠΑΣΟΚ, θα έχει την ευκαιρία να κάνει το μεγάλο πέταγμα...αυτό που δε κατάφερε να κάνει ο Καρατζαφερης...
Για τους ΟΙΚΟΛΟΓΟΥΣ ΠΡΑΣΙΝΟΥΣ: το αποτέλεσμα αφήνει μια κρυφή ελπίδα για το μικρό αυτό κόμμα που έχει καταφέρει μέχρι στιγμής να αποφύγει το ξύλινο αριστερό παραδοσιακό λόγο. Συμφωνώ ότι η έλλειψη εθνικοφροσύνης μπορεί να το κάνει δυσάρεστο για τα κόμματα της πατριαρχικής δεξιάς. Όμως κανείς δε μπορεί να πει τίποτα για τις υπόλοιπες δραστηριότητες και δράσεις του, που φαίνονται απολύτως προσαρμοσμένες στη νέα εποχή που ζούμε. Στο κάτω κάτω θα ήταν αδύνατον να μπει στη βουλή με ένα ΠΑΣΟΚ στο 44% και ένα ΣΥΡΙΖΑ που κράτησε τις δυνάμεις του...
Για το ΠΑΣΟΚ: Αναμφισβήτητα τεράστια νίκη που κανείς δε περίμενε με τόση μεγάλη διαφορά από τη Ν.Δ. Όσο σωστή πρέπει να είναι η διαχείριση μίας ήττας, άλλο τόσο σωστή πρέπει να είναι και αυτή μιας νίκης. Με λίγα λόγια, να μην παρασυρθεί ο Γ.Παπανδρεου από το όλο κλίμα ενθουσιασμού και να μεταδώσει την απαιτούμενη σεμνότητα και στη κομματική του βάση και στελέχωση. Ο κόσμος έδειξε ότι στο έτος 2009 από το 44% μπορεί να σε πάει στο 34% σε πολύ λίγο χρονικό διάστημα. Με τέτοια καυτή πατάτα στα χεριά του δε ξέρω αν υπάρχουν πολλοί που πιστεύουν ότι θα αντέξει, και κυρίως σε θέματα οικονομικής πολιτικής...No money, No honey. Ο κόσμος όμως ελπίζει τη παρούσα στιγμή (και το έδειξε) μόνο σε αυτόν. Προσωπική δικαίωση για τον Γ. Παπανδρέου και μπράβο του. Αν η Ν.Δ δε βρει το πρόσωπο που θα την οδηγήσει στο μεσαίο χώρο ξανά, δύσκολα ο ‘Γιωργάκης’ θα αποχωρήσει από την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ.
Για τη Ν.Δ: Η μεγαλύτερη ήττα στην ιστορία της. Το μοναδικό ίσως όνομα που εγγυάται την ενότητα της παράταξης και ακούει στο όνομα Καραμανλής, αποχώρησε...περήφανα θα λέγαμε εμείς...Το τοπίο χλωμό και σίγουρα πολλά θα κριθούν στον επόμενο μήνα. Είναι η Ντόρα το όνομα που μπορεί να εγγυηθεί την ενότητα? Πολλοί διαφωνούν. Μπορεί ο Αβραμόπουλος ή ο Σαμαράς με το βεβαρημένο για την εκλογική βάση του κόμματος παρελθόν να ηγηθούν προσπάθεια ανασύνταξης του κόμματος; Εδώ θα διαφωνήσουν ακόμα περισσότεροι. Άραγε υπάρχει πρόσωπο έκπληξη; Δύσκολα θα βρεθεί... Η διάσπαση δεν είναι σενάριο επιστημονικής φαντασίας...
Για το ΚΚΕ: Με λύπη μας διαπιστώνουμε ότι είναι το πιο προβλεπόμενο κόμμα στη σύγχρονη μεταπολεμική ιστορία της Ελλάδας. Μηδενική εξέλιξη, ξύλινος ξεπερασμένος λόγος, περισσότερο και από αυτόν των κυβερνόντων. Υπάρχει άραγε κάποιος ανοιχτόμυαλος σε αυτό το κόμμα να το πάρει από το χεράκι και να το οδηγήσει κάπου αλλού ξεφεύγοντας από τα φαντάσματα και τις φοβίες του παρελθόντος? Έχει μέλλον; Έχει σκοπό ύπαρξης; Είναι δυνατόν το ‘Κόμμα των εργαζομένων’ να μένει στο 7-8% για μια ζωή; Περιμένουν κάτι; Ή τελικά είναι ένα χόμπι αντίδρασης κάποιων ανθρώπινων μυαλών σε οτιδήποτε τους προσφέρει ο απέναντι;
Για το ΛΑ.Ο.Σ: Πολλοί το θεωρούν κερδισμένο επειδή έφτασε στο 5%. Διαφωνούμε. Ήταν μετά από αυτό της ΝΔ το δεύτερο χειρότερο αποτέλεσμα. Είναι δυνατόν μετά από μια τέτοια πανωλεθρία του Κώστα Καραμανλή να αποσπάσει μόνο ένα 2%; Ξέρετε ποιο ήταν το μήνυμα για το ΛΑ.Ο.Σ αυτές οι εκλογές; Ότι αυτό το ποσοστό είναι η οροφή του κόμματος για τα επ΄μενα δέκα χρόνια και μόνη ελπίδα για τον Καρατζαφερη είναι η διάσπαση της Νέας Δημοκρατίας. Αν του λεγάτε πριν τις εκλογές ότι η Νέα Δημοκρατία θα έχανε με ποσοστό 34% θα σας απαντούσε (και πολύ δικαιολογημένα) ότι με αυτή τη λογική το δικό του Κόμμα θα ξεπερνούσε το 10%. Και όμως το μόνο που κατάφερε ήταν αυτό το πολύ πολύ φτωχό, για τη συγκεκριμένη πολιτική στιγμή, 5%! Μα κανείς δε πρόσεξε την απογοήτευση στα πρόσωπα των εκπροσώπων του στη τηλεόραση ακόμα και του ίδιου του Γιώργου Καρατζαφερη; Και σίγουρα δεν ήταν για την ήττα του Καραμανλή.
Για το ΣΥΡΙΖΑ: Το ΣΥΡΙΖΑ ήταν μετά το ΠΑΣΟΚ ο μεγάλος νικητής των εκλογών. Ο Αλέξης Τσίπρας κατάφερε μέσα σε λίγους μήνες και ενώ το κόμμα ήταν στα πρόθυρα της διάλυσης να κρατήσει σχεδόν το ποσοστό του 2007, να μπει άνετα στη βουλή και κυρίως να μην επηρεαστεί απο το τρομερό ανέβασμα του αριστερού ΠΑΣΟΚ. Αν δεν είναι αυτό επιτυχία, τί είναι; Ξέρετε τι λέει αυτό το αποτέλεσμα για το ΣΥΡΙΖΑ; Ότι όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου και εκεί που είναι η Νέα Δημοκρατία τώρα βρεθεί το ΠΑΣΟΚ, θα έχει την ευκαιρία να κάνει το μεγάλο πέταγμα...αυτό που δε κατάφερε να κάνει ο Καρατζαφερης...
Για τους ΟΙΚΟΛΟΓΟΥΣ ΠΡΑΣΙΝΟΥΣ: το αποτέλεσμα αφήνει μια κρυφή ελπίδα για το μικρό αυτό κόμμα που έχει καταφέρει μέχρι στιγμής να αποφύγει το ξύλινο αριστερό παραδοσιακό λόγο. Συμφωνώ ότι η έλλειψη εθνικοφροσύνης μπορεί να το κάνει δυσάρεστο για τα κόμματα της πατριαρχικής δεξιάς. Όμως κανείς δε μπορεί να πει τίποτα για τις υπόλοιπες δραστηριότητες και δράσεις του, που φαίνονται απολύτως προσαρμοσμένες στη νέα εποχή που ζούμε. Στο κάτω κάτω θα ήταν αδύνατον να μπει στη βουλή με ένα ΠΑΣΟΚ στο 44% και ένα ΣΥΡΙΖΑ που κράτησε τις δυνάμεις του...
Αναρτήθηκε από SAMOS FORUM
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου