Του Καθηγητή ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΙΠΕΡΟΠΟΥΛΟΥ*
Η πολύ συχνή, σε επίπεδα αφόρητου εκνευρισμού, αναφορά στην επαίσχυντη θέση της Ελλάδος στους διεθνείς πίνακες της διαφάνειας φέρνει κάθε λίγο και λιγάκι στην επικαιρότητα “τη διαφθορά”, θέμα που ανέκαθεν ταλάνισε και συνεχίζει να ταλανίζει όχι μόνο τον τομέα της Δημόσιας Διοίκησης αλλά ολάκερο το ελληνικό κοινωνικό σύστημα. Το θέμα σχετίζεται περισσότερο με βαθειά ριζωμένες θέσεις και στάσεις όλων μας στις μεταξύ μας συναλλαγές ή τις δοσοληψίες με το επίσημο Κράτος και τους φορείς του και λιγότερο με συγκεκριμένα στελέχη των δύο μεγάλων πολιτικών Κομμάτων που μας κυβερνούν τα τελευταία τριάντα πέντε χρόνια και που θα ζητήσουν το δικαίωμα να μας κυβερνήσουν ξανά στις 4 του Οκτώβρη.
Οι Έλληνες διακρινόμαστε για την σχιζοειδή συμπεριφορά μας τη μιά στιγμή να κατηγορούμε το αδηφάγο, σπάταλο, φορομπηχτικό, απρόσωπο και απάνθρωπο Κράτος και την άλλη να εκλιπαρούμε τους λειτουργούς του μέσα από θεσμοθετημένες κομματικές διεργασίες να φροντίσουν ώστε ΑΥΤΟ το ΚΡΑΤΟΣ να προσλάβει σε θέση μόνιμη το γιό ή την κόρη, τη σύζυγό ή εμάς τους ίδιους! Αυτές οι διαπιστώσεις δεν στοχεύουν στην αναίρεση του κοινωνικού κόστους που προκαλεί η διαφθορά στο Δημόσιο βίο μας, αλλά στην συνειδητοποίηση ότι για να εξυγιανθεί ο Δημόσιος βίος χρειάζεται πρώτιστα να δεχθούμε όλοι μας το βαθμό της συμμετοχικής μας ενοχής στα κακώς κείμενα.
Θυμάμαι ότι είχα πληγωθεί ως νεαρός φοιτητής στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης διαβάζοντας το βιβλίο του Τζών Γκάνθερ με τίτλο «Μέσα στην Ευρώπη» (Inside Europe) όπου ξεκινούσε το κεφάλαιο για την Ελλάδα χαριτολογώντας πως «μετά την χειραψία με τους Έλληνες, που συνηθίζουν πολύ τις χειραψίες, καλού κακού, μετρήστε και τα δάκτυλά σας!...»
Σε μια πρόσφατη σύναξη συναδέλφων της Αμερικανικής Ψυχολογικής και της Κοινωνιολογικής Εταιρείας στις ΗΠΑ τέθηκαν με τη βοήθεια και του ιδρύματος Gallup οι βάσεις για την αναζήτηση των θετικών στοιχείων στις δομές της προσωπικότητας των ατόμων και κατά προέκταση του κοινωνικού συστήματος. Ας μην λησμονούμε ότι ζούμε στην εποχή του Ομπάμα…
Ίσως ήρθε ο καιρός στην ελληνική κοινωνία να ξεκινήσει μια διεργασία υπερβατική που θα στοχεύει όχι αποκλειστικά και μόνο στην απάλειψη του αρνητικού αλλά στον εντοπισμό και τη βελτίωση του θετικού.
Η αναζήτηση της θετικής ψυχολογίας εστιάζεται στην επιστημονική μελέτη όλων εκείνων των στοιχείων που μπορούν να προσδιορίσουν επακριβώς τους παράγοντες και τις διαδικασίες που απολήγουν στην βελτίωση όχι μόνο του βιοτικού επιπέδου ενός λαού αλλά και του κοινωνικού συστήματος, των δομών και των θεσμών του.
Οι Βουλευτικές εκλογές εξαντλήθηκαν στο εάν θα «πάγωναν» ή θα «αυξάνονταν» μισθοί και συντάξεις τη στιγμή που η ΑΝΕΡΓΙΑ τώρα θα αρχίσει να καλπάζει σε μια χώρα που κυριαρχείται από οικονομία Μικρό-Μεσαίων-Επιχειρήσεων σε ποσοστό σχεδόν 98%!!!
Πέρα από το να κυνηγήσουμε τη διαφθορά και το αρρωστημένο στη Δημόσια Διοίκηση χρειάζεται να εντοπίσουμε τα θετικά στοιχεία στην προσωπική μας ζωή και τη συλλογική συνύπαρξη και να μεγιστοποιήσουμε αυτές τις διαδικασίες και τα στοιχεία. Αν υποθέσω ότι ως λαός πληρώνουμε τα σπασμένα όντας επιλήσμονες του Ιπποκρατικού «καλύτερη η πρόληψη της θεραπείας» τουλάχιστον τώρα που ΟΛΟΙ πλέον συνειδητοποιούμε τις παραλήψεις και τις υπερβολές μας, Πολιτικοί και μαζί Πολίτες, ας μην παραιτηθούμε τελείως. Ας θυμηθούμε εκείνον που είχε δηλώσει ότι στους γονείς του όφειλε το ζην αλλά στους δασκάλους του το ευ ζην!
Θα παροτρύνω από τo blog αυτό την νέα Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, την νέα Υπουργό Παιδείας ΚΑΙ τους συναδέλφους όλων των εκπαιδευτικών βαθμίδων, όλων των ιδεολογικών προσανατολισμών ως «δάσκαλοι» να πρωταγωνιστήσουμε σε μια προσπάθεια επιστροφής στο πατροπαράδοτο «κυμπαριλίκι» στην αξιοπρέπεια και το φιλότιμο του Έλληνα αποφεύγοντας τις κακοτοπιές του τύπου “κάντε όπως λέω, όχι όπως κάνω...” δηλαδή...” δάσκαλε που...δίδασκες...” ή, μια και τέλειωσαν οι εκλογικές μέρες που είχαμε, Πολιτικοί μου Άνδρες και Γυναίκες που…υποσχεθήκατε…
_______________________________________________________________________*
Η πολύ συχνή, σε επίπεδα αφόρητου εκνευρισμού, αναφορά στην επαίσχυντη θέση της Ελλάδος στους διεθνείς πίνακες της διαφάνειας φέρνει κάθε λίγο και λιγάκι στην επικαιρότητα “τη διαφθορά”, θέμα που ανέκαθεν ταλάνισε και συνεχίζει να ταλανίζει όχι μόνο τον τομέα της Δημόσιας Διοίκησης αλλά ολάκερο το ελληνικό κοινωνικό σύστημα. Το θέμα σχετίζεται περισσότερο με βαθειά ριζωμένες θέσεις και στάσεις όλων μας στις μεταξύ μας συναλλαγές ή τις δοσοληψίες με το επίσημο Κράτος και τους φορείς του και λιγότερο με συγκεκριμένα στελέχη των δύο μεγάλων πολιτικών Κομμάτων που μας κυβερνούν τα τελευταία τριάντα πέντε χρόνια και που θα ζητήσουν το δικαίωμα να μας κυβερνήσουν ξανά στις 4 του Οκτώβρη.
Οι Έλληνες διακρινόμαστε για την σχιζοειδή συμπεριφορά μας τη μιά στιγμή να κατηγορούμε το αδηφάγο, σπάταλο, φορομπηχτικό, απρόσωπο και απάνθρωπο Κράτος και την άλλη να εκλιπαρούμε τους λειτουργούς του μέσα από θεσμοθετημένες κομματικές διεργασίες να φροντίσουν ώστε ΑΥΤΟ το ΚΡΑΤΟΣ να προσλάβει σε θέση μόνιμη το γιό ή την κόρη, τη σύζυγό ή εμάς τους ίδιους! Αυτές οι διαπιστώσεις δεν στοχεύουν στην αναίρεση του κοινωνικού κόστους που προκαλεί η διαφθορά στο Δημόσιο βίο μας, αλλά στην συνειδητοποίηση ότι για να εξυγιανθεί ο Δημόσιος βίος χρειάζεται πρώτιστα να δεχθούμε όλοι μας το βαθμό της συμμετοχικής μας ενοχής στα κακώς κείμενα.
Θυμάμαι ότι είχα πληγωθεί ως νεαρός φοιτητής στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης διαβάζοντας το βιβλίο του Τζών Γκάνθερ με τίτλο «Μέσα στην Ευρώπη» (Inside Europe) όπου ξεκινούσε το κεφάλαιο για την Ελλάδα χαριτολογώντας πως «μετά την χειραψία με τους Έλληνες, που συνηθίζουν πολύ τις χειραψίες, καλού κακού, μετρήστε και τα δάκτυλά σας!...»
Σε μια πρόσφατη σύναξη συναδέλφων της Αμερικανικής Ψυχολογικής και της Κοινωνιολογικής Εταιρείας στις ΗΠΑ τέθηκαν με τη βοήθεια και του ιδρύματος Gallup οι βάσεις για την αναζήτηση των θετικών στοιχείων στις δομές της προσωπικότητας των ατόμων και κατά προέκταση του κοινωνικού συστήματος. Ας μην λησμονούμε ότι ζούμε στην εποχή του Ομπάμα…
Ίσως ήρθε ο καιρός στην ελληνική κοινωνία να ξεκινήσει μια διεργασία υπερβατική που θα στοχεύει όχι αποκλειστικά και μόνο στην απάλειψη του αρνητικού αλλά στον εντοπισμό και τη βελτίωση του θετικού.
Η αναζήτηση της θετικής ψυχολογίας εστιάζεται στην επιστημονική μελέτη όλων εκείνων των στοιχείων που μπορούν να προσδιορίσουν επακριβώς τους παράγοντες και τις διαδικασίες που απολήγουν στην βελτίωση όχι μόνο του βιοτικού επιπέδου ενός λαού αλλά και του κοινωνικού συστήματος, των δομών και των θεσμών του.
Οι Βουλευτικές εκλογές εξαντλήθηκαν στο εάν θα «πάγωναν» ή θα «αυξάνονταν» μισθοί και συντάξεις τη στιγμή που η ΑΝΕΡΓΙΑ τώρα θα αρχίσει να καλπάζει σε μια χώρα που κυριαρχείται από οικονομία Μικρό-Μεσαίων-Επιχειρήσεων σε ποσοστό σχεδόν 98%!!!
Πέρα από το να κυνηγήσουμε τη διαφθορά και το αρρωστημένο στη Δημόσια Διοίκηση χρειάζεται να εντοπίσουμε τα θετικά στοιχεία στην προσωπική μας ζωή και τη συλλογική συνύπαρξη και να μεγιστοποιήσουμε αυτές τις διαδικασίες και τα στοιχεία. Αν υποθέσω ότι ως λαός πληρώνουμε τα σπασμένα όντας επιλήσμονες του Ιπποκρατικού «καλύτερη η πρόληψη της θεραπείας» τουλάχιστον τώρα που ΟΛΟΙ πλέον συνειδητοποιούμε τις παραλήψεις και τις υπερβολές μας, Πολιτικοί και μαζί Πολίτες, ας μην παραιτηθούμε τελείως. Ας θυμηθούμε εκείνον που είχε δηλώσει ότι στους γονείς του όφειλε το ζην αλλά στους δασκάλους του το ευ ζην!
Θα παροτρύνω από τo blog αυτό την νέα Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, την νέα Υπουργό Παιδείας ΚΑΙ τους συναδέλφους όλων των εκπαιδευτικών βαθμίδων, όλων των ιδεολογικών προσανατολισμών ως «δάσκαλοι» να πρωταγωνιστήσουμε σε μια προσπάθεια επιστροφής στο πατροπαράδοτο «κυμπαριλίκι» στην αξιοπρέπεια και το φιλότιμο του Έλληνα αποφεύγοντας τις κακοτοπιές του τύπου “κάντε όπως λέω, όχι όπως κάνω...” δηλαδή...” δάσκαλε που...δίδασκες...” ή, μια και τέλειωσαν οι εκλογικές μέρες που είχαμε, Πολιτικοί μου Άνδρες και Γυναίκες που…υποσχεθήκατε…
_______________________________________________________________________*
Ο καθηγητής ΠΙΠΕΡΟΠΟΥΛΟΣ θα είναι ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΣ υποψήφιος Δήμαρχος Θεσσαλονίκης στις εκλογές του 2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου